اول از همه این اهنگ پیشنهاد میشه:))
مدت ها دنبال بهانه ای برای نوشتن میگشتم ...
بهانه ای که باعث شود تک تک کلمات درون قلبم همانند پروانه ای بر روی قلمم بنشینند
اما گویا این روزها متهم به حبس ابد شده بودند....
این بار میخواهم از یار قدیمی ام بنویسیم....
نوایش از کودکی در گوشم بود اولین بار به جای نامم اسمش و سخنش را در وجودم جاری ساختند
هیچ وقت یادم نمی رود که در کوچه ها بازی میکردم و بازهم همان ندا ..نمی دانستم خواننده اش کیست و در وصف اش همین را میتوانستم بگویم...من پیر میشوم در کوچه ها در بین بازی ها به دنبال عطرت می گردم اما نمی یابمت ....
از هرکه می پرسم می گویند آوای سخنان خداست معنی اش را نمی دانم....درکش نمی کنم اما به تک تک سلول های وجود ارامش می بخشد ...من رایاد آسمان نیلگون رنگ می اندازد یاد روزهایی که بازهم صدایش می امد پنجره را باز میکردم چشمانم را می بستم و با کلمات اش همسفر می شدم....
تک تک مرغ های آمین وجودم تشنه صدایش بودند چه صبح هایی را که با آن آوا شروع نکردم ...تمام مدت میتوانستم طراوت آن غنچه خشکیده را احساس کنم....آن غنچه ای که رفته رفته جان میداد اما وقتی آوا پخش میشد جان تازه ای می گرفت...
مادرم به من می گفت چه فرقی دارد که معنی اش را بدانی فقط تنها چیزی که می توانم به تو بگویم این است او تورا برای عاشقانه هایش صدا می زند دیگر آموخته بودم تا آن صدا می آمد بدو بدو به سمت سجاده می رفتم و با دستان کوچکم آن را پهن میکردم نمی توانستم قشنگ و درست آ ن کلمات را به زبان بیاورم ....
اما میدانم که می فهمید از ته قلبم برایش نماز میخوانم ......
هنوز همان همان حال و هواست نوایش که می پیچد بازهم بوی همان عطر در هوا پخش می شود و بازهم من همان عاشق و دلتنگم فقط کمی بی وفا تر....
قدیمی نوشت سال 96
پی نوشت یک :))
این مطلب رو چندسال پیش نوشته بودم و الان که نگاهش میکنم می فهمم چقدر در نوشتن پیشرفت کردم...
پی نوشت 2:))
این پیچک کوچولوی منه خیلی خیلی دوستش دارم الان بزرگتر شده....و سعی کردم که یه عکس خوب بگیرم اما خیلی ماته اما بیشتر باعث شد سعی کنم تا یه دوربین خوب بخرم :))
و راستی این مطلبم راجبه اذان بود....
امیدوارم یک مهر خوبی داشته باشید .....
